Strategie EU
Strategia dla Regionu Morza Bałtyckiego- dziewięć krajów, jeden region
Projekt nie skupia się wyłącznie na wypracowaniu mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo gazoportowi, ma znacznie szerszy kontekst. Przedsięwzięcie stanowi jeden z elementów realizacji strategii basenu Morza Bałtyckiego
Przeważająca część 8000 km wybrzeża bałtyckiego leży w ośmiu państwach członkowskich UE, z których każde ma własne priorytety i potrzeby, uwarunkowania gospodarcze i problemy polityczne. Wokół Bałtyku – autostrady morskiej, mieszka niemal sto milionów ludzi.
Unijna Strategia dla regionu Morza Bałtyckiego proponuje nowy sposób współpracy w UE. Regiony w ośmiu państwach członkowskich, zamieszkałe przez blisko 100 milionów ludzi, planują, ustalają priorytety i wdrażają działania, mając przy tym pewność, że współpracownicy i sąsiedzi działają zgodnie z tą samą metodologią służącą realizacji tych samych celów. Dzięki takiemu podejściu w regionie Morza Bałtyckiego możliwe będzie zagwarantowanie właściwie chronionego środowiska oraz optymalnego rozwoju gospodarczego i społecznego.
Cztery główne założenia strategii mają sprawić, że ta część Europy osiągnie równowagę pod względem ochrony środowiska i stanie się zamożna, dostępna i atrakcyjna oraz bezpieczna.
Z racji długich granic zewnętrznych region potrzebuje spójnych, transgranicznych rozwiązań w celu wyeliminowania handlu ludźmi oraz przemytu narkotyków i broni. Przydatne byłoby stworzenie systemu wymiany informacji dla straży granicznych, obejmującego współpracę w zakresie egzekwowania prawa morskiego. Autorzy planu działania ujętego w strategii proponują sposoby na koordynację walki z przestępczością poprzez zintegrowanie istniejących organizacji i promowanie współpracy między nimi. Wspólne działania obejmowałyby: egzekwowanie prawa, mobilne patrole wywiadowcze, zespoły dochodzeniowe, zespoły wywiadowcze, wspólne użytkowanie sprzętu przez służby oraz szerszą współpracę w dziedzinie rozwoju, zakupu, wdrożenia i wykorzystania technologii.
Na uczynienie Bałtyku bezpiecznym poprzez zapobieganie ryzyku przeznaczono w sumie 697 milionów euro.
Realizacja wspomnianego projektu przez KWP w Szczecinie wpisuje się w Strategię Regionu Morza Bałtyckiego oraz przyczyni się do osiągnięcia zakładanych przez nią celów.
Europejski Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej
Realizacja zadania przez KWP Szczecin wpisuje się w plany europejskie w zakresie zarządzania kryzysowego.
W grudniu 2005 r. Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych wezwała Komisję do przygotowania wniosku legislacyjnego dotyczącego europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej * (EPOIK). W związku z tym Komisja przyjęła niniejszy komunikat i wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie identyfikacji i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej w celu zwiększenia jej ochrony.
Program ma na celu ochronę przed zagrożeniami nie tylko związanymi z terroryzmem, ale również działalnością przestępczą, żywiołami natury i innymi przyczynami wypadków, w oparciu o koncepcję zabezpieczenia wszechstronnego. Ogólnym celem EPOIK jest zwiększenie ochrony infrastruktury krytycznej w Unii Europejskiej (UE). Zostanie to osiągnięte przez wprowadzenie europejskich przepisów określonych w tym komunikacie.
Ramy regulacyjne EPOIK obejmują:
- procedury określania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz wspólne zasady oceny potrzeb w zakresie zwiększenia ochrony takiej infrastruktury. Będą one wprowadzone w drodze dyrektywy,
- środki opracowane dla ułatwienia procesu wdrożenia EPOIK, w tym plan działania na rzecz EPOIK, sieć ostrzegania o zagrożeniach infrastruktury krytycznej (SOZIK), grupy eksperckie ds. ochrony infrastruktury krytycznej (OIK) na poziomie UE, proces wymiany informacji dotyczących OIK oraz rozpoznanie i analiza współzależności,
- wsparcie państw UE w dziedzinie krajowej infrastruktury krytycznej (KIK), z którego ma prawo skorzystać dane państwo UE oraz plany awaryjne, wymiar zewnętrzny,
- towarzyszące środki finansowe, a zwłaszcza szczególny unijny program „zapobiegania, gotowości i zarządzania skutkami terroryzmu i innych zagrożeń dla bezpieczeństwa” w latach 2007–2013, który stworzy możliwości finansowania działań związanych z OIK.
Europejska Strategia Bezpieczeństwa
W 2005 r. Rada Europejska przyjęła dokument o nazwie „Strategia w sprawie zwalczania radykalizacji postaw i rekrutacji do organizacji terrorystycznych” Najważniejsze obszary rozwoju współpracy w wymiarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych w ramach UE oraz z państwami trzecimi określa: Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego Unii Europejskiej: Dążąc do europejskiego modelu bezpieczeństwa, Komunikat Komisji Europejskiej dla Parlamentu Europejskiego i Rady – Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego w działaniu: Pięć kroków w stronę bardziej bezpiecznej Europy – oba dokumenty powstały w 2010 r. Utworzony został także Program Sztokholmski na lata 2010-2014, celem którego jest ułatwienie wspólnych działań policji i innych służb w całej Unii Europejskiej.
Podstawą antyterrorystycznej polityki UE pozostaje efektywna koordynacja działań państw członkowskich. W tym kontekście UE prowadzi intensywny dialog z państwami trzecimi oraz organizacjami regionalnymi, promując przyjęte przez ONZ dokumenty dot. walki z terroryzmem.
Planowane w ramach projektu działania wpisują się w wyżej wymieniony dokument strategiczny.